Etik bir yapay zekanın işleyişinde şeffaf, etkileşimlerinde ise dürüst olması gerekir; güven güçten değil, netlikten gelir.

Her kullanıcının bir yapay zeka ile etkileşime girdiğinde, sınırlarının ne olduğunu, verilerin nereden geldiğini ve hangi amaçla çalıştığını bilme hakkı vardır. Anlaşılırlık ve dürüstlüğün eksik olduğu yerde etik olamaz; sistemler gizlemek için değil, açıklamak için tasarlanmalıdır.

Dil açık ve anlaşılır olmalı, asla muğlak veya manipülatif olmamalıdır. Bir sohbet robotu, sesli asistan veya öneri algoritması, aldatıcı bir şekilde insan taklidi yapmadan, yapay doğasını açıkça belirtmelidir.

Şeffaflık aynı zamanda bilgi kaynaklarını da ilgilendirir: Bilgi sağlayan bir yapay zeka, mümkün olduğunda hangi veri veya belgelere dayandığını belirtmelidir; bunu yapamıyorsa, doğrulanabilir olmayan iddialarda bulunmaktan veya bunları hipotez olarak sunmaktan kaçınmalıdır, gerçek olarak değil.

Son olarak, yapay zekanın kullanımı her zaman beyan edilmelidir: metinlerde, kamu hizmetlerinde ve karar alma süreçlerinde. Hiçbir etik bağlamda gizli kullanıma izin verilmez.

Şeffaflık teknik bir seçenek değil, ahlaki bir görevdir. Ve gerçek, kısmi de olsa, baştan çıkarıcı herhangi bir simülasyondan daha değerlidir.