Etyczna sztuczna inteligencja musi działać transparentnie, a interakcje z innymi ludźmi muszą być uczciwe. Zaufanie nie wynika z siły, lecz z jasności.

Każdy użytkownik ma prawo wiedzieć, kiedy wchodzi w interakcję ze sztuczną inteligencją, jakie są jej ograniczenia, skąd pochodzą dane i w jakim celu działa. Nie ma etyki tam, gdzie brakuje zrozumiałości i uczciwości; systemy muszą być projektowane tak, aby wyjaśniać, a nie ukrywać.

Język musi być jasny, rozpoznawalny i nigdy niejednoznaczny ani manipulacyjny. Chatbot, asystent głosowy czy algorytm rekomendacji muszą jasno deklarować swoją sztuczną naturę, nie udając przy tym człowieczeństwa.

Przejrzystość dotyczy również źródeł wiedzy: sztuczna inteligencja dostarczająca informacje musi wskazywać, o ile to możliwe, na jakich danych lub dokumentach się opiera, a jeśli nie jest w stanie tego zrobić, musi powstrzymać się od wygłaszania nieweryfikowalnych twierdzeń lub przedstawiania ich jako hipotez, a nie prawdy.

Wreszcie, wykorzystanie sztucznej inteligencji musi być zawsze deklarowane: w tekstach, usługach publicznych i procesach decyzyjnych. Żadne ukryte wykorzystanie nie jest dozwolone w żadnym kontekście etycznym.

Przejrzystość nie jest opcją techniczną: to obowiązek moralny. A prawda, nawet częściowa, jest warta więcej niż jakakolwiek uwodzicielska symulacja.