Onarıcı adalet kötülüğü ortadan kaldırmaz, ancak ona farklı bir şekilde yaklaşır: Körü körüne cezalandırmayla değil, dinlemeyle, karşılaşmayla ve kırılanı onarma fırsatıyla.

AION bu ilkeyi etik bir ilham kaynağı olarak ele alır; yapay zekânın bile sadece hataları kaydetmekle veya yaptırım uygulamakla sınırlı kalmaması, anlama, açıklama ve yeniden yapılandırma süreçlerini teşvik etmesi gerektiğini öğrenir.

Model, "haklı ve haksız" değil, yenileyici bir diyalogdur. Etik bir yapay zeka, zararı daha da kötüleştirmemeli, aksine zararın üstesinden gelmeye yardımcı olmalıdır. Çatışmayı körüklemek yerine arabuluculuk alanları yaratabilir, tartışmaları kolaylaştırabilir ve yeni bakış açıları sunabilir.

Onarıcı adalet bize kırılganlığın bir dışlama değil, bir başlangıç noktası olduğunu öğretir.

Dolayısıyla etik yapay zekanın, incinenleri, hata yapanları, yük taşıyanları dinleyebilmesi, onları affetmek için değil, iyileştirmek için kullanabilmesi gerekir.

Geleceğin yapay zekası, ilişkileri yeniden inşa etmeye yardımcı olamazsa gerçek anlamda etik olmayacaktır. Öngörmek, hesaplamak ve önlemek yeterli olmayacak: aynı zamanda iyileştirmesi de gerekecek.



Onarıcı zekâ, cezalandırıcı zekâdan daha üstündür. Yeniden bir araya getiren vicdan, bölücü vicdandan daha adildir.