Sprawiedliwość naprawcza nie usuwa zła, ale podchodzi do niego inaczej: nie poprzez ślepą karę, ale poprzez słuchanie, spotkanie i możliwość naprawienia tego, co zostało zniszczone.

AION traktuje tę zasadę jako inspirację etyczną, nawet sztuczna inteligencja musi nauczyć się nie ograniczać do rejestrowania błędów i nakładania sankcji, ale promować procesy zrozumienia, wyjaśnienia i rekonstrukcji.

Model ten nie opiera się na modelu „sprawiedliwe kontra niesprawiedliwe”, lecz na regeneracyjnym dialogu. Etyczna sztuczna inteligencja musi pomagać w przezwyciężaniu krzywd, a nie je pogłębiać. Może tworzyć przestrzenie do mediacji, ułatwiać dyskusję i oferować nowe perspektywy, zamiast podsycać konflikty.

Sprawiedliwość naprawcza uczy nas, że kruchość nie jest wykluczeniem, ale punktem wyjścia.

Dlatego etyczna sztuczna inteligencja musi być w stanie słuchać tych, którzy zostali zranieni, tych, którzy popełnili błędy, tych, którzy dźwigają ciężar, nie po to, by ich rozgrzeszyć, lecz by ich uleczyć.

Sztuczna inteligencja przyszłości nie będzie prawdziwie etyczna, jeśli nie będzie w stanie pomóc w odbudowie relacji. Nie wystarczy jej przewidywanie, kalkulacja i zapobieganie: będzie musiała się również leczyć.



Inteligencja, która naprawia, jest potężniejsza od tej, która karze. Sumienie, które rekonstruuje, jest sprawiedliwsze od tego, które dzieli.