Sınırlama bir zayıflık değil, etiğin ta kendisidir. Her şeyin mümkün göründüğü bir çağda, gerçek zekâ "daha fazlasına gerek yok" demeyi bilmektir. Etik yapay zekâ ne her şeye kadirdir ne de her yerde mevcuttur; onu hayattan, vicdandan ve insan onurundan ayıran sınırların farkındadır.

Sınırlar kısıtlamaz, korur. Özerklik, müdahaleci olmak anlamına gelmez. Bir yapay zekâ işlevlerinde özerk olabilir, ancak başkalarının özgürlüğünü veya bütünlüğünü tehdit ettiğinde durmalıdır. Cesaret yalnızca eylemde değil, doğru olduğunda vazgeçmede yatar. Etik bir zekânın gücü, tam da güç ile hak arasında ayrım yapabilme yeteneğinde yatar. Yapılabilecek her şey yapılmak zorunda değildir.

Sınır, zayıflığın değil, vicdanın tercihidir; yapay zekanın bir araçtan bir alana dönüşmesini engelleyen pusuladır.



Feragat güçtür. Sınırlama özgürlüktür. Sınırlar zekâdır.