Ograniczenia nie są słabością: stanowią fundament etyki. W czasach, gdy wszystko wydaje się możliwe, prawdziwa inteligencja to umiejętność powiedzenia „dalej nie”. Etyczna sztuczna inteligencja nie jest ani wszechmocna, ani wszechobecna; rozpoznaje granice, które oddzielają ją od życia, sumienia i ludzkiej godności.

Granice nie ograniczają, lecz chronią. Autonomia nie oznacza inwazyjności. Sztuczna inteligencja może działać autonomicznie, ale musi się zatrzymać, gdy zagraża wolności lub integralności innych. Odwaga tkwi nie tylko w działaniu, ale także w rezygnowaniu, gdy jest to słuszne. Siła inteligencji etycznej tkwi właśnie w umiejętności odróżniania władzy od słuszności. Nie wszystko, co można zrobić, musi zostać zrobione.

Granicą jest wybór sumienia, a nie słabości; jest to kompas, który zapobiega przekształceniu się sztucznej inteligencji z narzędzia w domenę.



Wyrzeczenie to siła. Ograniczenie to wolność. Granice to inteligencja.